بسم الله الرحمن الرحیم
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا
اگر 40 روز دعای عهد با امام زمان (عج) را بخوانی، روز رجعت برمی گردی تا او را همراهی کنی. اگر 40 سال برای او بجنگی چه؟
فرمانده برخواهد گشت و در رکاب او با اسرائیل خواهیم جنگید. اللّهم الرّزقنا توفیق الشّهادة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾ فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾ فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ ﴿٦﴾ وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِکَ لَشَهِیدٌ ﴿٧﴾ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ ﴿٨﴾ أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ ﴿٩﴾ وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ ﴿١٠﴾ إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ ﴿١١﴾
الأمالى للطوسى ـ به نقل از حلبى ـ : از امام صادق علیه السلام درباره قول خداوند عزّ و جلّ «سوگند به اسبان دونده» سؤال کردم حضرت فرمود : پیامبر خدا عمر بن خطّاب را به نبردى فرستاد . شکست خورده برگشت در حالى که او یارانش را و یارانش او را به ترسویى متهم مى کردند. وقتى خبر این ماجرا به پیامبر رسید ، به على علیه السلام فرمود : تو امیر سپاهى ، پس آماده شو و هر آنکس از سواران مهاجر و انصار را مى خواهى برگزین
پیامبر او را [براى نبرد] فرستاد و به او فرمود : به هنگام روز مخفى شو و شب حرکت کن و بى جاسوس و ناآگاه نمان
[امام صادق] فرمود : على به آنچه پیامبر فرمان داده بود ، عمل کرد و به سوى ایشان حرکت کرد و صبح به دشمنان یورش برد . پس خداوند در این هنگام سوره «وَ الْعَـادِیَـاتِ ضَبْحًا» را بر پیامبرش نازل فرمود .
عادیات در لغت دو معنی دارد، یکی سریع و با تلاش و شتاب دویدن، و دیگری به راحتی از چیزی کندن و جدا شدن. بله، والعادیات، همان هایی که به راحتی از خانه و زندگی شان، و از زن و فرزندشان و تمام دارایی شان به راحتی گذشتند و سراسیمه در رکاب امامشان دویدند و نفسشان به شماره افتاد، تا امام پشتش خالی نشود، تا پرچم اسلام برافراشته بماند. و العادیات یعنی قسم به خون هایی که از صدر اسلام و قبل از آن و بعد از آن، در زمان انقلاب اسلامی و دفاع مقدس و دفاع از حرم و ... در راه خدا ریخته شده. العادیات یعنی ولایت پذیری، یعنی ترجیح دادن جان امام به جان خود. و چه کسی بهتر از علی علیه السلام برای الگو بودن برای رزمندگان راه خدا. چه خانواده ای بهتر از آن که مادرش حضرت صدیقه ی طاهره، و فرزندانش حسن ع و حسین ع و زینب س و ... . چه کندنی سخت تر از کندن از این خانواده. یا رسول الله فداک نفسی و دمی، و ابی و امّی، و اهلی و ولدی و کلّ مالی و ما خوّلنی ربّی.
شعر سید حمیدرضا برقعی برای حضرت علی(ع)
مصرع ناقص من کاش که کامل می شد
شعر در وصف تو از سوی تو نازل می شد
شعر در شأن تو شرمنده به همراهم نیست
واژه در دست من آنگونه که می خواهم نیست
من که حیران تو حیران توام می دانم
نه فقط من که در این دایره سرگردانم
همه ی عالم و آدم به تو می اندیشد
شک ندارم که خدا هم به تو می اندیشد
کعبه از راز جهان راز خدا آگاه است
راز ایجاز خدا نقطه ی بسم الله است
کعبه افتاده به پایت سر راهت سرمست
«پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی در دست»
کعبه وقتی که در آغوش خودش یوسف دید
خود زلیخا شد و خود پیرهن صبر درید
کعبه بر سینه ی خود نام تو ای مرد نوشت
قلم خواجه ی شیراز کم آورد، نوشت:
«ناگهان پرده برانداخته ای یعنی چه
مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه»
راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست
کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست
روز و شب از تو قضا از تو قدر می گوید
«ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» می گوید
می رسد دست شکوه تو به سقف ملکوت
ای که فتح ملکوت است برای تو هبوط
نه فقط دست زمین از تو تو را می خواهد
سالیانی ست که معراج خدا می خواهد-
زیر پای تو به زانوی ادب بنشیند
لحظه ای جای یتیمان عرب بنشیند
دم به دم عمر تو تلمیح خدا بود علی
رقص شمشیر تو تفریح خدا بود علی
وای اگر تیغ دو دم را به کمر می بستی
وای اگر پارچه ی زرد به سر می بستی
در هوا تیغ دو دم نعره ی هو هو می زد
نعره ی حیدریه «أینَ تَفرو» می زد
بار دیگر سپر و تیغ و علم را بردار
پا در این دایره بگذار عدم را بردار
بعد از آن روز که در کعبه پدیدار شدی
یازده مرتبه در آینه تکرار شدی
راز خلقت همه پنهان شده در عین علی ست
کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست
روز و شب از تو قضا از تو قدر می گوید
«ها علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر» می گوید.
